مراسم رسمی اولین رونمایی از بمب افکن بی-2 اسپیریت در سال 1988. بی-2 اسپیریت نام بمب‌افکن رادارگریز چندمنظوره شرکت نورتروپ گرومن با کمک شرکت بوئینگ است که توانایی پرتاب جنگ‌افزارهای هسته‌ای و متعارف را دارد. این هواپیما قابلیت حمل هشتاد بمب هوشمند 230 کیلوگرمی JDAM با
Focke-Wulf Fw 42 بمب افکن مفهومی آلمان ها بود که طرح آن در اوایل دهه 30 میلادی ارائه شد و البته هیچگاه به مرحله تولید نزدیک نشد.
هاینکل یک هواگرد ساختِ کارخانهٔ هاینکل در کشور آلمان است که در سال 1935–44 ساخته شد. نخستین استفاده‌کنندهٔ این هواگرد نیروی هوایی آلمان نازی بوده‌است. این هواگرد برای نخستین بار در ۲۴ فوریه ۱۹۳۵ میلادی مورد استفاده قرار گرفت. کابین شیشه ای این بمب افکن
مجله تصویری سلاح- فرمانده نیروی هوایی چین شایعات منتشر شده را تایید کرد و توضیح داد این کشور روی یک بمب‌افکن جدید دوربرد کار می‌کند. این هواپیمای نظامی جایگزین بمب‌افکن‌هایی می شود که از زمان جنگ سرد مورد استفاده قرار می‌گرفتند و البته قابلیت حمل سلاح
بویینگ بی-29 آمریکا(تصویر بالا) و توپولف-4 شوروی سابق(تصویر پایین). ساخت تی-4 صنعت هواپیمایی شوروی سابق را کاملا تحت اثر قرار داد و در نوع خود پیشرفتی قابل توجه بود. درآن زمان آمریکایی ها تکنولوژی ساخت کابینهای تحت فشار را داشتند و شانس با روس ها یار
مجله تصویری سلاح- بمب‌افکن «آورو والکان» که از ژوئیه 1963 به بعد با نام «هاوکر سیدلی والکان» معرفی شد، با موتور جت و بال‌های دلتا قابلیت شرکت در عملیات‌های استراتژیک و پرواز در ارتفاع بالا را داشت و بین سال‌های 1965 تا 1984 میلادی توسط
مجله تصویری سلاح- اتحاد جماهیر شوروی نمونه اولیه یک بمب‌افکن استراتژیک مجهز به چهار موتور جت را طراحی کرده بود که Myasishchev M-50 نام داشت که البته هرگز به صورت عملی مورد استفاده قرار نگرفت. از این بمب‌افکن نظامی فقط یک نمونه ساخته شد که
توپولف Tu-95 در سال های 1951 و 1952 طراحی و ساخته شد و به سال 1955 نخستین پرواز خود را انجام داد. بدنه Tu-95 از بسیاری جهات به همان B-29 قدیمی آمریکایی شباهت دارد. این بمب‌افکن استراتژیک دوربرد در شوروی پیشین طراحی و تولید شد.
میاسیچف ام 50 اولین پرواز خود را بری شوروی سابق در 27 اکتبر 1959 انجام داد و فقط 2 فروند از آن ساخته شد.
