کوسه سیاه روسی!

مجله تصویری سلاح– کاموف Ka-50 نوعی بالگرد تهاجمی است که تک نفره بوده و نخستین بار در سال 1980 در دفتر مرکز کاموف طراحی شد. این بالگرد که مجهز به سیستم پروانه های هم محور است، در سال 1995 پس از طی مراحل توسعه خود، به خدمت ارتش روسیه درآمد.

شرکت مذکور در شهر آرسنیف کشور روسیه واقع شده است. طی سال های انتهایی دهه 1990، کاموف و صنایع هوافضای اسرائیل به منظور رقابت با بالگرد تهاجمی ترکیه، پرنده ای جنگی مشترکی طراحی کردند که از آن تحت عنوان کاموف Ka-50-2 و یا Erdogan یاد می شود. البته لازم به ذکر است که کاموف مدلی دیگر نیز از این بالگرد Ka-50 با نام   Ka-50 Alligatorتولید کرده است که دو سرنشینه است.

طراحی و توسعه

Ka-50 در واقع نسخه ای از نمونه اولیه کاموف V-80 است که توانست در نهایت وارد فاز تولید شود. درخواست توسعه و ساخت این بالگرد در ابتدا توسط شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی در تاریخ 14 دسامبر 1987 ارائه شد. با این حال جالب است بدانید که گزارشی مبنی بر توسعه اولیه Ka-50 در سال 1984 در غرب به دست رسید. در طول تست های عملیاتی که بین سال های 1985 تا 1986 انجام گرفت، حجم کاری وارد بر خلبان در این بالگرد بسیار مشابه با جنگنده های بمب افکن برآورد شد به طوری که هم وظیفه هدایت پرنده بر عهده خلبان خواهد بود و هم امور مربوط به هوانوردی.

مانند سایر بالگرد های تولید شده توسط کمپانی کاموف، Ka-50 نیز مجهز به سیستم پروانه های هم محور است. این موضوع دو مزیت مهم برای بالگرد به همراه دارد؛ نخست آن که دیگر هیچ گونه نیازی به در نظر گرفتن قسمت چرخان برای دم نخواهد بود و دوم آن که منجر به ارتقا کیفیت آکروجت Ka-50 خواهد شد. اما مقصود از آکروجت چیست؟ آکروجت به مانور هایی اطلاق می شود که پرنده نظامی در آن قابلیت چرخش به دور محور طولی و همچنین عرضی خود را دارد. بدین ترتیب زمانی که بالگرد در حال پرواز است بنا بر شرایط به راحتی زاویه و حتی مسیر خود را تغییر داده و توانایی هدف گیری دقیق نیز دارد. از طرفی حذف بخش گردنده دم مزیتی کیفی محسوب می شود چرا که سبب افزایش بهره وری 30 درصدی از موتور پرنده خواهد شد.

به دنبال موفقیت در تست های پرواز و همچنین سیستم های کنترلی بالگرد، شورای مذکور اولین دسته از Ka-50 را در سال 1990 سفارش داد. این بالگرد تهاجمی برای نخستین بار در نشستی دوستانه که در ماه مارس سال 1992 در انگلستان برگزار شد، Ka-50 نام گرفت. در نوامبر سال 1993، 4 فروند Ka-50 ساخته شد که برای آزمایش های بیشتر در شرایط جنگی در اختیار نیروی هوایی ارتش این کشور قرار گرفت. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، برنامه ریزی ها در تهیه تدارکات نظامی با رکود شدیدی مواجه شد که در نتیجه آن به جای صد ها فروند Ka-50 تنها دوازده فروند از این بالگرد به منظور جایگزینی با Mil Mi-24 تحویل داده شد. با این وجود تولید مجدد بالگرد Ka-50 در سال 2006 از سر گرفته شد و در سال 2009 نیروی هوایی روسیه سه فروند از این پرنده نظامی را دریافت کرد. لازم به ذکر است که این سه فروند با استفاده از بدنه های ناقصی که از اواسط دهه 1990 باقی مانده بود ساخته شده است.

از نقطه نظر طراحی هر دو بالگرد Ka-50 و  Ka-52 که دو سرنشنیه است، پرنده هایی جنگی با قابلیت بقای بالا، قدرت آتش فوق العاده و توانمند برای عملیات های موفقیت آمیز در روز و حتی شب هستند که به خوبی می توانند از پس تهدیدات هوایی و همینطور تانک های زرهی مجهز به سلاح های دفاع هوایی بر بیایند. در طراحی Ka-50 سعی شد تا جای امکان این پرنده کوچک، سریع و چالاک باشد تا توان بقا و قدرت آن افزایش چشمگیری نسبت به هم رده های خود داشته باشد. علاوه بر تمامی موارد فوق، به منظور حفاظت از این پرنده، Ka-50 مجهز به یک گیرنده اخطار راداری و سیستم جنگ الکترونیک است که بر اساس تابش الکترونیکی و یا مادون قرمز کار می کند. پوشش زرهی گسترده که دور تا دور کابین خلبان را گرفته وی را از شلیک گلوله های 12.7 میلی متری و تکه های متلاشی شده ناشی از اصابت سلاح های 23 میلی متری در امان می دارد. تیغه های پروانه ها نیز قابلیت ایستادگی در برابر حملات متعدد از جانب سلاح های خودکار مستقر در زمین را خواهند داشت.

این بالگرد می تواند بار قابل توجهی از جنگ افزار های مختلف را در بخش های خاص همانند چهار جایگاه حمل سلاح خارجی زیر بال ها و دو جایگاه در نوک بال ها که مجموعا برابر 2000 کیلوگرم می شود حمل کند.

انواع

کاموف V-80: ایده پایه برای تولید Ka-50

کاموف Ka-50: نمونه تک سرنشین

کاموف Ka-50 N: نسخه ای ارتقا یافته از Ka-50 است که در آن قابلیت های عملیاتی در شب تقویت شده است

کاموف Ka-50 Sh: نمونه ای دیگر از Ka-50 با قابلیت عملیات در شب

کاموف Ka-50-2 Erdogan: نمونه ای دو سرنشینه از Ka-50

کاموف Ka-52 Alligator: نمونه ای دو سرنشینه از Ka-50

کاموف Ka-52K Katran: نمونه مخصوص نیروی دریایی با تیغه تاشو، ارابه فرود تقویت شده و بال کوتاه تر به منظور تسهیل قرار گیری بر کشتی های حامل و همچنین امکان استفاده از موشک ضد کشتی Kh-35

مشخصات Ka-50

 

+ مشخصات عمومی

– خدمه: 1

– طول: 16.0 متر

– قطر پروانه: 14.5 متر

– ارتفاع: 4.93 متر

– وزن خالی: 7،700 کیلوگرم

– وزن بارگیری شده: 9،800 کیلوگرم

– بیشینه وزن برخاست: 10،800 کیلوگرم

– موتور هواگرد: 2 موتور Klimov VK-2500 توربوشفت

+ عملکرد

– حداکثر سرعت: 315 کیلومتر بر ساعت

– سرعت کروز: 270 کیلومتر بر ساعت

– برد: 545 کیلومتر

– سقف پرواز: 5،500 متر

– نسبت نیرو به وزن: 0.33

 

+ جنگ افزار ها

– سلاح: توپ مسلسل 30 میلی متری 2A42

– راکت: راکت 80 در 80 میلی متر S-8 و راکت 20 در 122 میلی متر S-13

– موشک: 2 موشک APU-6، موشک هوا به هوا ویمپل R-73 و موشک نیمه فعال هوا به زمین هدایت لیزری Kh-25

– بمب: 4 بمب 250 کیلوگرمی و یا دو بمب 500 کیلوگرمی