9 ابزار نظامی سرنوشت ساز در جنگ جهانی اول!

مجله تصویری سلاح- هواپیماها، مسلسل ها، زپلین ها (کشتی هوایی) و زیردریایی ها همگی بخشی از زرادخانه قدرتهای نظامی بزرگ در سال 1914 بودند. با این حال هیچ یک از تجهیزات مذکور تا زمان شروع جنگ جهانی اول، پتانسیل حداکثری خود را به نمایش نگذاشته بودند.

تا سال 1919، نسل جدیدی از تسلیحات مدرن معرفی شدند که بسیاری از آنها در جنگ جهانی دوم نیز مورد استفاده قرار گرفتند. در ادامه نگاهی به چند مورد از مهم ترین این دسته تسلیحات و ابزارهای نظامی خواهیم داشت:

مسلسل های دستی

سلاح آلمانی MP-18 برگمن که منحصرا برای حمله ناگهانی به سنگرهای دشمن طراحی شده بود، نخستین مسلسل دستی با تولید انبوه در تاریخ به شمار می رود. این مسلسل قابلیت شلیک 500 گلوله 9 میلی متری پیستول در هر دقیقه را در اختیار داشته است. از این رو می توان گفت که سلاح 4 کیلوگرمی نام برده برای نبردهای نزدیک گزینه ای مناسب بوده است. نزدیک به 10،000 قبضه MP-18 در سال 1918 تولید شد. این نمونه آلمانی به همراه مسلسل دستی تامسن، راه را برای معرفی کلاسی جدید از تسلیحات کوچک هموار کردند.

تصویری از مسلسل دستی آلمانی MP-18 برگمن

 

تصویری از مسلسل دستی تامسن

 

بمب افکن های استراتژیک

هرچند که هواپیماهایی نظیر کانسالیدیتید B-24 لیبراتور، بوئینگ B-29 و آورو لانکاستر در قالب بمب افکن های استراتژیک جنگ جهانی دوم شهرت یافته اند، اما نمونه هایی همچون Gotha G.V آلمان بودند که برای اولین بار اهمیت ماموریت های تهاجمی- ضربتی را نشان دادند. اسکادرانی کامل از این بمب افکن دوربرد دو موتوره، بیش از 20 حمله را در آخرین سال جنگ جهانی اول در بخش جنوبی انگلستان به نام خود ثبت کردند.

تصویری از بمب افکن Gotha G.V

 

در همین حین یکان پروازی پادشاهی بریتانیا نیز اقدام به توسعه بمب افکن سنگین مخصوص خود به نام هندلی پیج V/1500 کرد که آماده اجرای حملات گسترده در خاک برلین بودند. طی این عملیات قرار بود که هشت فروند از هواپیماهای چهار موتوره مذکور، بیش از 10 تن بمب را بر فراز پایتخت آلمان رها کنند. با این حال صلح موقت تنها یک روز پیش از وقوع یورش به امضا رسید.

تصویری از بمب افکن هندلی پیج V/1500

 

نفربرهای زره پوش

خودروهای زرهی مدرن مانند جنگجوی بریتانیایی، بردلی آمریکایی و BTR-80 روسی همگی از نوادگان تانک مارک IX  به شمار می روند؛ خودرویی زرهی که متفقین امیدوار بودند بتواند به خونریزی های گسترده جنگ پایان دهد. اما از آن جایی که نبرد تا سال 1918 به طول انجامید، یک نمونه طویل تر از تانک بریتانیایی مارک V با نام مستعار “خوک” نیز توسعه یافت که به منظور جا به جایی 30 نیروی پیاده نظام در مناطق بی طرف طراحی شده بود. برجک های رو به جلو و تسلیحات جانبی این فرصت را در اختیار نیروهای نظامی قرار می دادند تا هر گونه تهدیدی را به سرعت از میان بردارند. تنها 34 دستگاه از این محصول تولید شد و پیش از آن که حتی یک خودروی زرهی “خوک” خدمت نظامی خود را آغاز کند، جنگ خاتمه یافت.

تصویری از تانک بریتانیایی مارک V

 

سونار

رابرت ویلیام بویل، پل لانژون و ارنست رادرفورد از جمله دانشمندانی بودند که به توسعه اولین تکنولوژی نظامی سونار در سال 1917 کمک کردند. سونار دستگاه ردیاب زیردریایی است که با استفاده از انتشار امواج صوتی، می توان عملیات فاصله یابی را انجام دهد. این تکنولوژی بعدها با اسم رمز ASDIC که ظاهرا مخفف “بخش ضد زیردریایی” است، شناخته و از آن به عنوان پایه اصلی برای جنگ علیه زیردریایی ها استفاده شد.

ناوهای هواپیمابر

در حالی که کشتی های جنگی و نبرد ناوها طی جنگ جهانی اول قدرت نمایی زیادی کردند، نقش ناوهای هواپیمابر در جنگ جهانی دوم پر رنگ تر بود. بله درست است، طی جنگ جهانی بود که اولین سری از ناوهای هواپیمابر قابلیت های عملیاتی خود را به نمایش گذاشتند. هرچند که قبل از سال 1914 نیز نیروی دریایی آمریکا و بریتانیا نمونه های مختلفی را آزمایش کرده بودند، اما خدمت نظامی آنها تا رخداد جنگ های جهانی اول و دوم قابل توجه نبوده است.

اچ‌ام‌اس آرگوس که برای نخستین بار در سپتامبر سال 1918 به کار گرفته شد، اولین ناو هواپیمابر واقعی تاریخ به معنای مدرن کلمه بود. این ناو 172.2 متری، مجهز به یک عرشه پرواز سراسری بود که می توانست تا 18 هواپیمای جنگی را پرواز دهد و یا بازیابی کند. آرگوس پس از آتش بس از خدمت نظامی کنار گذاشته شد اما مجددا در جنگ جهانی دوم به سرویس فرا خوانده شد.

تصویری از اچ‌ام‌اس آرگوس

 

جنگنده های تمام فلزی

هنگامی که هواگرد یونکرس یوت 2 برای نخستین بار در تاریخ 11 ژوئیه سال 1916 به پرواز درآمد، بینندگان حیرت زده نظاره گر آینده صنعت هوانوردی بودند. یونکرس یوت 2 که تحت عنوان “هواپیمای آهنی” نیز شناخته می شود، اولین هواپیمای تمام فلز تاریخ بود و برای ایفای نقش در قالب یک جنگنده معرفی شد. در حالی که این پیکربندی ویژه قول پایداری، دوام، سرعت و چالاکی بالا را داده بود، یونکرس یوت 2 نتوانست آن طور که انتظار می رفت از پس تست های پرواز برآید. هواپیمای مورد نظر نه تنها سنگین بود، بلکه از دیدگاه سرعت محصولی کند نیز به شمار می رفت. بدین ترتیب تنها 6 فروند از یونکرس یوت 2 ساخته شد که هیچ یک وارد خدمت عملیاتی رسمی نشدند. فارغ از مشکلات متعدد، تجربیات به دست آمده در روند ساخت این جنگنده برای تولید نمونه های موفق بعدی مورد استفاده قرار گرفت.

تصویری از یونکرس یوت 2

 

ابر تسلیحات

هنگامی که اولین گلوله ها از توپ فوق سنگین دور برد ساخت آلمان به نام “پاریس” در شهر روشنایی (پاریس فرانسه) در بهار سال 1918 شلیک شدند، شهروندان به اشتباه تصور کردند که مورد حمله زپلین های آلمانی قرار گرفتند. در واقع آنها توسط یک سلاح زمینی 211 میلی متری با برد غیر قابل باور 130 کیلومتر هدف گرفته شده بودند. در نخستین روزهای استفاده، سلاح مذکور شهر را با 21 گلوله که وزن هرکدام از آنها بالای 90 کیلوگرم بود، در هم کوبید.

به رغم وحشتی که توپ پاریس برای مردم شهر به وجود آورده بود، مشخص شد که این سلاح بیش از کارایی و ارزشمندی، دردسری اساسی برای آلمان ها به شمار می رفت. به عنوان مثال برای آتش گلوله در چنین مسافت زیادی، می بایست 158 کیلوگرم پودر در دستگاه شارژ شود. از طرفی پس از شلیک 60 گلوله، کل لوله از بین می رفت و نیازمند تعویض بود. علاوه بر این موارد، دقت سلاح هم به طرز فجیعی پایین بود. از جمله دیگر معایب توپ پاریس می توان به این دو مورد اشاره کرد: اول آن که از فاصله بالای 100 کیلومتر هدف گیری هر چیزی با اندازه ای کوچکتر از یک شهر عملا امکان پذیر نبود. دوم نیز زمان پرواز هنگام خروج گلوله از سر لوله تا رسیدن به هدف، بیش از 3 دقیقه طول می کشید. با وجود نواقص نام برده، آلمان ها قصد داشتند 256 غیر نظامی را با استفاده از توپ پاریس به قتل برسانند. طی تنها یک شلیک، 68 تن کشته شدند. این سلاح طی هفته های آخر جنگ از خدمت نظامی کنار گذاشته شد تا مبادا دست نیروهای متفقین به آن برسد.

تصویری از توپ پاریس

 

UAV (هواپیمای بدون سرنشین یا پهپاد)

جنگ جهانی اول شاهد توسعه تسلیحات پرنده ای بود که امروزه در قرن بیستم نمونه های نظامی بسیار متدوالی محسوب می شوند. برای مثال هواگرد کترینگ باگ یک بمب پرنده آمریکای تک موتوره بود که اولین پروازش را در سال 1918 انجام داد. طی تست های پرواز در پاییز سال 1918، برخی از هواپیماهای کوچک توانستند مسافت 120 کیلومتری را با سرعت 80 کیلومتر در ساعت طی کنند. در ادامه ارتش آمریکا، 45 موشک پروازی 400 دلاری تولید کرد. اما از آن جایی که دقت حدودی آنها 30 درصد گزارش شده بود، ارتش با استفاده عملیاتی از این ابزارهای جنگی مخالفت کرد. کل پروژه نیز تا سالیان سال به صورت پنهایی پیگیری شد و اطلاعاتی از آن در دسترس عموم قرار نگرفت.

تصویری از نخستین پهپادهای آمریکایی به نام کترینگ باگ

 

بازوکا

برای نخستین بار در سال 1942، نوعی راکت انداز ضد تانک بدون لگد و قابل حمل و نقل به نام بازوکا توسط ارتش آمریکا خدمت عملیاتی خود را آغاز کرد. لازم به ذکر است که این محصول اولین تست های خود را در روزهای نهایی جنگ جهانی اول پشت سر گذاشت. بازوکا توسط فردی به نام Edward Uhl که از افسران نیروی زمینی ارتش آمریکا بود، معرفی شد و از سال 1942 الی 1963 در اختیار ارتش این کشور قرار داشت.

تصویری از راکت انداز ضد تانک بازوکا

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.