ارابه جنگی فرانسوی!

مجله تصویری سلاح– شار (در فرانسه به معنی ارابه) دی 1 (Char D1) یک تانک متوسط ساخت فرانسه پیش از جنگ جهانی دوم بود که روند طراحی آن به سال 1926 باز می گردد. نیاز به تولید یک تانک پشتیبان سبک برای نیرو های پیاده نظام، منتج به توسعه و تغییر نمونه های اولیه رنو NC1 به تانک متوسط Char D1 شد. بدین ترتیب بین سال های 1931 تا 1935، حدود 160 واحد از تانک مذکور مراحل ساخت را پشت سر گذاشت. (10 واحد به صورت آزمایشی و چندی بعد 150 واحد استاندارد)

جالب است بدانید تا سال 1936، تانک های تولید شده همگی مجهز به برجک رنو FT بودند چرا که قالب تعیین شده به منظور ساخت برجک ST2 هنوز آماده نشده بود. برجک ST2 از سیستم های تسلیحاتی مختلفی نظیر SA34 با کالیبر 47 میلی متر و همچنین مسلسل 7.5 میلی متری بهره می برد. لازم به ذکر است که تانک های اولیه هیچ گاه به عنوان تانک پشتیبانی پیاده نظام که هدف پایه ای تولید آن ها بود، مورد استفاده قرار نگرفتند، بلکه طی سال های نخست دهه سی در نقش تانک اصلی میدان نبرد فرانسه ظاهر شده و در سال 1937 نیز به علت ضریب اطمینان ضعیف مکانیکی به سرعت حذف شدند. این تانک ها در نهایت به واحد های استعماری در شمال آفریقا انتقال یافتند.

 

 

طراحی و توسعه

پس از جنگ جهانی اول، فرنسه اقدام به جذب ناوگانی بسیار بزرگ از تانک های پشتیبان سبک پیاده نظام؛ رنو FT کرد. اگرچه شمار زیادی از این تانک ها به کشور های دیگر فروخته شد، اما در نهایت بیش از 2800 واحد باقی ماند. برخلاف انگلستان که پس از جنگ نیرو های زرهی خود را به شدت کاهش داد و خودرو های زره پوش جنگی زائد را اوراق کرد، فرانسه تمامی رنو های FT به جای مانده را در وضعیت فعالیت مجدد قرار داد. این مسئله بدین معنا بود که در اوایل دهه 20، فرانسه مجهز به قوی ترین و مدرن ترین نیروی زرهی در جهان خواهد بود. اما دو فاکتور منجر به تغییر شرایط مطلوب مذکور شد؛ نخست خود شیفتگی و دوم محدودیت های بودجه که تولید هرگونه تانک جدیدی را ممنوع ساخته بود.

اگرچه رنو های FT باقی مانده در زمان خود خودرو هایی موفق به شمار می رفتند، اما تناسب چندانی با دنیای فناوری جدید نداشتند. از این رو تصمیم گرفته شد تا تعدادی از FT های موجود با استفاده از سیستم های تعلیق موثر تر به روز رسانی شوند. نخستین سری از اصلاحات منجر به تولید رنو  FT Kégresse شد. در سال 1925، 42 واحد از این خودرو ساخته شد که اصلاحات مذکور حداکثر سرعتی معادل 17 کیلومتر بر ساعت به آن بخشیده بود. با این وجود تجربه میدانی ثابت کرد که خودرو در سرعت بالا ناگهان از مسیر خود خارج شده و متحمل سوانح فاجعه باری خواهد شد. در نتیجه ادامه پروژه و تولید تعداد بیشتری از FT Kégresse خاتمه یافت.

مدل بعدی که نه تنها از سیستم تعلیق اصلاح شده برخوردار بود، بلکه موتور قوی تری نیز داشت تحت عنوان رنو NC وارد میدان رقابت شد. نخستین نمونه ساخته شده با نام NC1، حداکثر سرعتی معادل 18.5 کیلومتر بر ساعت داشت که آن را تبدیل به سریع ترین تانک فرانسوی سال 1926 کرده بود اما در نهایت این خط تولید نیز متوقف شد.

در سال 1928 رنو در تلاش خود برای معرفی NC به عنوان پایه توسعه تانک های سبک پیاده نظام آینده موفق شد و سفارش ساخت دو نمونه اولیه را دریافت کرد. ارتش نام این پروژه را Char D گذاشت. یکی از نمونه ها مجهز به دو مسلسل در قسمت برجک و همچنین سیستم تعلیق جدید بود که برای سرعت های بالا بهینه سازی شد. این خودرو مشتقی از NC1 و با طراحی مشابه NC2 محسوب می شد که به علت ایجاد ابهام در نام پروژه، ارتش در سال 1929 برای نمونه دوم نام NC3 را انتخاب کرد. پس از فرا رسیدن زمان تعیین شده تحویل خودرو ها، عنوان NC31 برگزیده شد.

نهایتا در تاریخ 23 دسامبر سال 1930، درخواست تولید 70 خودرو ارائه و به دنبال آن سفارش 30 واحد دیگر نیز در سال 1932 ارسال شد. در ماه مه سال 1930، تقاضای توسعه دو مشتق از خودروی مذکور به رنو ارائه شد که از آن ها با نام های Char D2 و Char D3 یاد می شود. Char D اصلی نیز به صورت Char D1 نام گذاری شد. در این سری تولیدی پیشرفت های قابل توجهی مشاهده می شد که از جمله مهم ترین آن ها می توان به موتور 74 اسب بخاری به جای موتور 65 اسب بخار، لوله های اگزوز در سمت راست، رادیاتور جدید و افزایش ظرفیت مخزن سوخت به 165 لیتر اشاره کرد. برجک ST2 نیز از هندسه پیچیده ای برخوردار بوده و نخستین نمونه از آن ها در اوایل سال 1936 جایگزین مدل های قدیمی تر شد. ST2 نزدیک به 1788 کیلوگرم وزن داشت.

 

 

مشخصات Char D1

– نوع: تانک متوسط

– محل تولید: فرانسه

– مدت زمان خدمت: 1932 الی 1943

– تعداد ساخته شده: 160

– وزن: 14 تن

– طول: 5.76 متر

– پهنا: 2.16 متر

– ارتفاع: 2.40 متر

– خدمه: 3

– زره: 40 میلی متر. Char D1 از نظر سیستم زرهی در زمان خود خودرویی با پوشش کاملا مناسب به شمار می رفته است

– جنگ افزار اصلی: تفنگ تانک  SA34  با کالیبر 47 میلی متر

– جنگ افزار ثانویه: دو مسلسل Reibel با کالیبر 7.5 میلی متر

– موتور: رنو V-4 با قدرت 74 اسب بخار

– برد عملیاتی: 90 کیلومتر

– سرعت: 18.6 کیلومتر بر ساعت