آخرین بمب افکن متفقین!

مجله تصویری سلاح– کانسولیدیتت بی-32 دامینیتور (مدل 34) یک بمب افکن سنگین استراتژیک است که برای نیروی هوایی ارتش آمریکا طی جنگ جهانی دوم ساخته شد. این بمب افکن نسبت به سایر رقبای خود برتری لازم به منظور ایفای نقش آخرین هواپیمای متفقین که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت را در اختیار داشت.

 بی-32 دامینیتور توسط کمپانی هواپیماسازی کانسولیدیتت به صورت موازی با بوئینگ بی- 29 سوپرفرترس تولیدی شرکت بوئینگ، ساخته شد و نهایت پیشروی آن تا اقیانوس آرام در اواسط سال 1945 بود. این بمب افکن سابقه حضور در عملیات جنگی محدودی از جمله مشارکت علیه اهداف ژاپنی قبل از اتمام جنگ جهانی دوم را دارد. بیشتر درخواست های ثبت شده مبنی بر خریداری بی- 32 دامینیتور، مدت کوتاهی پس از پایان جنگ به حالت تعلیق درآمد و در مجموع تنها 118 فروند از تمامی مدل های این بمب افکن تولید شد.

طراحی و توسعه

توسعه بی- 29 از اواسط سال 1938 آغاز شد و در ماه ژوئن سال 1940، تفنگداران هوایی ارتش آمریکا درخواست خود به منظور تولید طرحی مشابه را به کمپانی هواپیماسازی کانسولیدیتت ارائه دادند. علت اصلی این درخواست مشکلات متعددی عنوان می شود که بی- 29 در روند ساختش با آن مواجه بوده است.

مدل 33 نامی بود که توسط کانسولیدیتت بر طرح پیشنهادی تفنگداران هوایی ارتش آمریکا گذاشت. این مدل شباهت زیادی به بی- 24 داشت. درست مانند بی- 24، مدل 33 نیز در ابتدا با یک دوم دوقلو و یک بال بزرگ دیویس طراحی شد اما مجهز به بدنه ای بزرگ تر، دورانی شکل و همچنین دماغه ای گرد بود. موتور های هواگرد به کار رفته از نوع Wright Duplex-Cyclones چهار بخشی، 18 سیلندر و قدرت 2،200 اسب بخار است. (این نوع موتور مشخصا در بی- 29 نیز مورد استفاده قرار گرفته است) هواپیما به گونه طراحی شده است که بتواند در برابر فشار های احتمالی و شرایط بحرانی مقاومت کند و شامل برجک های متحرک مجهز به چهارده مسلسل 12.7 میلی متر است. وزن ناخالص آن نیز 46،000 کیلوگرم برآورد شده است. اولین قرارداد تولید دو فروند بی- 32 در تاریخ ششم سپتامبر سال 1940 امضا شد؛ دقیقا همزمان با عقد قرارداد نخستین نمونه بی- 29.

از آن جایی که خط مونتاژ کارخانه کانسولیدیتت شش ماه از برنامه معین شده عقب بود، هواپیمای مذکور نخستین پرواز خود را در تاریخ هفتم سپتامبر سال 1942 انجام داد. به دلیل مشکلاتی که در سیستم فشار، برج های اسلحه و همچنین در های ارابه فرود دیده شد، این موارد در اولین نمونه تولیدی حذف شدند. در مرکز هواپیما موتور های R-3350-13 و در بخش پشتی بدنه نیز موتور های R-3350-21 در نظر گرفته شده بود که پروانه های سه تیغه را به حرکت در می آوردند. با این وجود همچنان نواقص مهمی به ویژه در سیستم های خنک کننده وجود داشت. نشتی روغن موتور یکی دیگر از این دست مشکلات اساسی به شمار می رفت. لازم به ذکر است که بی- 29 همانند مدل 33 با نواقص موتوری مشابهی رو به رو بود.

اولین بی- 32 مجهز به هشت مسلسل 12.7 میلی متری در برج های پشتی و شکمی و همچنین ترکیب عجیبی از دو توپ با کالیبر 50. و یک توپ 20 میلی متری در نزدیکی هر کدام از موتور های خارجی بود. دو مسلسل کالیبر 50. میلی متر دیگر نیز روی بال ها در قسمت خارجی پروانه ها طراحی شده است. بدین ترتیب در تاریخ هفدهم ماه مارس سال 1943، قرارداد اولیه به منظور تولید 300 فروند بی- 32 منعقد شد اما مشکلاتی که در توسعه این بمب افکن پیش آمده بود، همچنان وجود داشت. در تاریخ دهم مه سال 1943، نخستین بی- 32 پس از 30 بار پرواز هنگام بلند شدن از باند دچار سانحه شد. پس از انجام تست های آزمایشی مختلف و بررسی های متعدد، نیروی هوایی ارتش آمریکا تغییرات زیادی را پیشنهاد کرد که از جمله آن ها می توان به استفاده از تسلیحات معمول تر اشاره کرد.

نقص مربوط به سیستم فشار هیچ گاه رفع نشد که در نتیجه آن قابلیت عملیاتی هواپیما نیز به ارتفاع کم تا متوسط تغییر یافت. این تغییر در توانایی های بی- 32 به معنای حذف آسان سیستم مذکور از هواپیما های تولیدی جدید بود. از طرف دیگر مشکلاتی که در کنترل از راه دور برج های اسلحه وجود داشت نیز حل نشده باقی ماند و تسلیحات این پرنده نظامی با 10 عدد مسلسل کالیبر 50. که به صورت دستی کنترل می شدند، تعویض شد. ظرفیت حمل بمب هم از 1،800 کیلوگرم به 9،100 کیلوگرم افزایش یافت.

دومین بی- 32 باز هم با مشکلات پایداری مواجه بود. برای حل این موضوع تلاش شد تا از دم بی- 29 استفاده شود، در نتیجه این دم پس از بیست و پنجمین پرواز هواپیما به آن نصب شد که در واقع پروسه ای کاملا بی فایده بود. سپس کانسولیدیتت یک دم عمودی 19.5 فوتی طراحی کرد که برای نخستین بار در سومین فروند از بی- 32 تولید شده (3 نوامبر سال 1943) مورد آزمایش قرار گرفت. اولین هواپیما های تولیدی به دم عمودی بی- 29 مجهز بودند تا بتوان آن را با یک دم جدید جایگزین کرد.

انواع

XB-32: این نسخه همان هواپیمایی است که در ابتدا توسط کمپانی “مدل 33” نام گرفت و در مجموع سه فروند از آن ساخته شد. بی- 32 نخستین پرواز خود را در تاریخ 7 سپتامبر سال 1942 به انجام رساند.

B-32-1-CF: از این نسخه تحت عنوان مدل 34 یاد می شود که برای اولین بار در پنجم اوت سال 1944 به پرواز درآمد. موتور های به کار رفته نیز از نوع Wright R-3350-23 بود. در مجموع 10 فروند از این هواپیما ساخته شده است.

B-32-5-CF: در این مدل حذف تمام تسلیحات، تجهیزات راداری بمب افکنی و تجهیزات ناوبری طولانی برد صورت گرفته است. در مجموع 15 فروند از این هواپیما ساخته شده است.

TB-32-10-CF: این مدل به سیستم اطفاء حریق مجهز شده و 25 فروند از آن ساخته شده است.

TB-32-15-CF: چهار فروند از این مدل تولید شده است.

B-32-20-CF: سیستم فشار حذف شده و مدل مجهز به تسلیحات جنگی است. از این نسخه تاکنون 21 فروند تولید شده است.

B-32-21-CF: تمام تجهیزات پرتاب بمب در این مدل حذف شده است.

B-32-25-CF: سیستم سوخت در این نسخه اصلاح شده است. تعداد 25 فروند تولید شد.

B-32-30-CF: مدل مجهز به تجهیزات راداری پرتاب بمب ارتقا یافته APQ-13A. 7 فروند ساخته شده است.

B-32-35-CF: 7 فروند با مهمات بیشتر، از این مدل تولید شده است.

B-32-40-CF: در مجموع 10 فروند از این هواپیما ساخته شده است.

B-32-45/50-CF: مجموعا 37 فروند دز حال ساخت است.

B-32-1-CO: سه فروند از این مدل تولید شده است که شباهت زیادی به B-32-20CF دارد اما توسط کانسولیدیتت مونتاز شده است.

همان طور که پیش تر نیز اشاره شد، 300 فروند از بی- 32 تاکنون سفارش داده شده است، 130 فروند قابل پرواز بوده است، 118 فروند تحویل داده شده و سفارش 170 فروند هم لغو شده است.

مشخصات بی- 32

+ مشخصات عمومی

– خدمه: 10

– طول: 25.03 متر

– پهنای بال: 41.16 متر

– ارتفاع: 9.81 متر

– مساحت سطح بال: 132.2 متر مربع

– وزن خالی: 27،400 کیلوگرم

– وزن بارگیری شده: 45،800 کیلوگرم

– بیشینه وزن برخاست: 56،023 کیلوگرم

– موتور هواگرد: 4 موتور 18 سیلندر  Wright R-3350-23A

+ عملکرد

– حداکثر سرعت: 575 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 9،150 متر

– سرعت کروز: 467 کیلومتر بر ساعت

– برد: 6،118 کیلومتر

– سقف پرواز: 9،360 متر

+ جنگ افزار

– سلاح ها: 10 مسلسل 12.7 میلی متری

– بمب ها: ظرفیت 9،100 کیلومتر