بمب افکن بدون دم و بدنه! (+عکس)

 مجله تصویری سلاح– نورثروپ وای بی- 35 و ایکس بی- 35، بمب افکن های آزمایشی سنگینی بودند که توسط کمپانی نورثروپ آمریکا در خلال جنگ جهانی دوم و تا مدت کوتاهی پس از آن برای نیروی هوایی ارتش این کشور تولید شدند. نورثروپ وای بی- 35 از طراحی کاملا متمایزی برخوردار است. بخش دم و بدنه حذف و تمام ظرفیت ترابری هواپیما به بال ضخیم آن منتقل شده است. با وجود آن که فقط نمونه ی اولیه و پیش ساخته از این هواپیما وارد خط تولید شد، اما استقبال مهندسان از طراحی کم نظیر وای بی- 35 به عنوان بمب افکن جت، مسیر توسعه را به سوی وای بی- 49 به پیش برد.

نورثروپ وای بی- 35

ایکس بی- 35

 

طراحی و توسعه

وای بی- 35 را می توان زاییده ی افکار جک نورثروپ به شمار آورد. فردی که ایده ی بال پرنده، شالوده ی اصلی طراح های وی در دهه ی 1930 را به خود اختصاص می داد. در طول جنگ جهانی دوم، به کمپانی نورثروپ ماموریتی با هدف طراحی یک بمب افکن دور برد با بال بزرگ تحت عنوان ایکس بی- 35 داده شد. به دنبال این ماموریت، کمپانی از طرح خلاقانه خود؛ “بال پرنده” پرده برداری کرد. این طرح به معنای کاهش کشش پارازیتی و حذف بخش مهمی از وزن هواپیما بود. از نظر تئوری بی- 35 می توانست محموله ای سنگین تر را در زمان کوتاه تر، مسافت بیشتر و همچنین با هزینه ی کمتر نسبت به بمب افکن های معمولی حمل کند! بدین ترتیب در 11 آوریل سال 1941، تفنگداران هوایی ارتش آمریکا درخواست خود مبنی بر ساخت بمب افکن با ظرفیت حمل بمب به وزن 4،500 کیلوگرم و قابلیت طی مسافت رفت و برگشتی 16،000 کیلومتر را ثبت کرد. از جمله دیگر عملکرد های درخواست شده می توان به حداکثر سرعت 720 کیلومتر در ساعت، سرعت کروز 443 کیلومتر در ساعت و سقف پرواز 14،000 متر اشاره کرد. لازم به ذکر است که اصل درخواست تفنگداران هوایی ارتش آمریکا، در آوریل سال 1941 ابتدا به کمپانی بوئینگ برای ساخت بمب افکن استراتژیک کانویر بی- 36 ارائه شد، اما در ماه مه همین سال قرارداد مذکور با افزوده شدن نورثروپ به مجموعه گسترش یافت. در نتیجه در سال 1942، کار طراحی ایکس بی- 35 به طور جدی آغاز شد. این هوایپما به راستی فاقد دم و بدنه بود و به جای آن ها بالی وسیع دیده می شد. زمانی که واحد کنترل قسمت متحرک بال هواپیما کار گذاشته شد، بال ها به صورت یک واحد قابلیت انحراف به سمت بالا و یا پایین را به دست آوردند.

وای بی- 35

 

ایکس بی- 35

 

انواع

ایکس بی- 35: در 22 نوامبر سال 1941، تفنگداران هوایی ارتش آمریکا، قرار توسعه ایکس بی- 35 را امضا کرد. نخستین فروند در نوامبر سال 1943 تحویل داده شد و موعد فروند دوم به آوریل سال بعد موکول شد.

از نظر طراحی داخلی، بخشی مشابه بدنه برای قرار گیری خدمه در قسمت بال بزرگ تعبیه شده است. بار بمب هواپیما در 6 محفظه کوچک تر جا سازی شده که در هر بخش از بال بزرگ، سه محفظه جای می گیرد. علاوه بر این، هواپیما شامل تسلیحات دیگری همچون تیربار های 12.7 میلی متری و یا توپ 20 میلی متری نیز می شود. نخستین پرواز آزمایشی این مدل در سال 1946 و به مدت 45 دقیقه انجام شد.

وای بی- 35: در 30 ام سپتامبر سال 1943، 13 فروند پیش سفارش از وای بی- 35 توسط نیروی هوایی ارتش ثبت شد اما اولین فروند تا 15 مه سال 1948 پرواز آزمایشی خود را انجام نداد. از طرفی تنها اولین وای بی- 35 ساخته شده، پرواز را تجربه کرد و سپس برای مدت بیش از یکسال بی مصرف بود تا آن که در سال 1949 اوراق شد.

وای بی- 49: در این مدل 8 موتور الیسون جی 35 ساخت کارخانه جی ئی اوییشن استفاده شده است. برنامه ریزی ها برای تبدیل 7 اسکلت ناقص به وای بی- 49 انجام شده بود اما این پروژه هیچ گاه به اتمام نرسید.

وای آر بی- 49 ای: در مدل دیگری از وای بی- 35 با نام وای آر بی- 49 ای، از شش موتور جت استفاده شده تا بتوان از آن به عنوان یک پرنده شناساگر دور برد بهره برداری کرد. تنها پس از چند ماه، سفارش 30 فروندی نیروی هوایی آمریکا از این هواپیما، به طور ناگهانی و بدون هیچ گونه توضیحی لغو شد.

ئی بی- 35 بی: به منظور بررسی موتور پیشرفته T37 Turbodyne که توسط یکی از شرکت های تابعه نورثروپ تولید شده بود، نمونه آزمایشی ئی بی- 35 بی ساخته شد. در این هواپیما از دو موتور مذکور بهره برداری شده است. پس از توقف تولید پروژه ئی بی- 35 بی، تمام داده های فنی و ثبت اختراع موتور T37 به کمپانی جنرال الکتریک واگذار شد.

بی 2 تی: این مدل از طرح های پیشنهادی نیروی دریایی آمریکا بر پایه اسکلت بی- 35 بود که به منظور استفاده برای آزمایش های تکاملی ارائه شد. در نهایت این پروژه در مراحل اولیه برنامه ریزی لغو شد.

مشخصات وای بی- 35

 

+ مشخصات عمومی

– خدمه: 9

– طول: 16.2 متر

– پهنای بال: 52.2 متر

– ارتفاع: 6.2 متر

– مساحت سطح بال: 371.6 متر مربع

– نسبت منظری: 7.4

– قطر بدنه: 2.9 متر

– وزن خالی: 40،590 کیلوگرم

– وزن بارگیری شده: 81،647 کیلوگرم

– بیشینه وزن برخاست: 94،802 کیلوگرم

– موتور هواگرد: 2 موتور پرت اند ویتنی آر- 4360 واسپ میجور و 2 موتور ستاره ای

 

+ عملکرد

– حداکثر سرعت: 632 کیلومتر بر ساعت

– برد: 13،100 کیلومتر

– سقف پرواز: 12،100 متر

– بارگیری بال: 220 کیلوگرم بر متر مربع

 

+ جنگ افزار ها

– سلاح: 20 تیربار ام 3 برونینگ

– بمب: حداکثر وزن 23،210 کیلوگرم