پرنده ای که بازنشسته نمی شود!

مجله تصویری سلاح– هواپیمای جاسوسی U-2 که سپتامبر سال گذشته(2016) در شمال کالیفرنیا دچار سانحه شد، جان یک فرد و دو خلبان آن را گرفت و همین مسئله باعث شد ارتش آمریکا جنبه‌های مختلف این اتفاق را مورد تحلیل قرار دهد تا علت سقوط هواپیما به طور دقیق مشخص شود. هواپیمای U-2 سابقه طولانی در فعالیت‌های جاسوسی دارد و آغاز فعالیت آن در ارتش آمریکا به دهه 1950 میلادی برمی‌گردد. ولی چطور ممکن است که چنین هواپیمایی همچنان در حالت عملیاتی قرار داشته باشد؟

هواپیماهای U-2 برای بیش از 60 سال توسط ایالات متحده و دیگر کشورها مورد استفاده قرار گرفتند که البته در دو زمینه جاسوسی و اکتشافات علمی کاربرد داشتند.

به گفته «ریچارد ابولافیا» مدیر تحقیقات مرکز Teal Group، علت اصلی کاربرد طولانی آنها در عرصه هوانوردی این است که طراحی قوی و کارآمد دارند و در زمینه تحقیق و تحلیل‌های علمی در عرصه هوانوردی و صنایع دفاعی بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. او توضیح داد «کلارنس کِلی جانسون» که نخستین بار هواپیمای U-2 را طراحی کرد، اتفاقی را در تاریخ هوانوردی رقم زد که تا پیش از آن صورت نگرفته بود.

آنچه که U-2 را مجزا می‌کند این است که پرنده آهنی مذکور می‌تواند نسبت به دیگر هواپیماها در ارتفاع بالاتر و برای دوره زمانی طولانی‌تر پرواز کند و به همین خاطر U-2 یک گزینه بسیار مناسب برای جاسوسی محسوب می‌شود.

هواپیماهای جاسوسی این روزها بسیار معمول هستند و در نقاط مختلف جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. حتی در عصر کنونی که ماهواره‌ها فعالیت می‌کنند، این هواپیماها همچنان کاربرد دارند. به گفته ابولافیا ماهواره‌ها در یک لایه دیگر فعالیت می‌کنند و نمی‌توانند به سرعت هدف جدید را مورد توجه قرار دهند.

آنها در یک مدار مشخص می‌گردند و قابلیت حرکت ندارند. همچنین شرایط جوی نامساعد باعث می‌شود ماهواره‌ها نتوانند به خوبی کار کنند. در مقابل هواپیماهای جاسوسی انعطاف بیشتری دارند و می‌توانند به صورت آزادانه از یک نقطه زمین به نقطه دیگر پرواز کنند و عملیات‌های آنها می‌تواند با هزینه کم در هر زمان صورت گیرد.

زمانی که در سال 1955 میلادی نخستین مدل از هواپیمای U-2 مورد استفاده قرار گرفت،‌مشکل اصلی مراکز جاسوسی این بود که به صورت مخفیانه با سرعت و دقت بیشتر عمل کنند. هواپیماهای جاسوسی پیش از جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار می‌گرفتند و آن زمان از چنین پرنده‌های آسمانی برای عکس‌برداری از مواضع دشمن استفاده می‌شود.

با این وجود دولت آمریکا در زمان جنگ سرد به دنبال راهی می‌گشت تا بتواند بر فراز مواضع اتحاد جماهیر شوروی پرواز کند و در عین حال هواپیماهای آن شناسایی نشود تا مورد هدف قرار بگیرد. در آن زمان هواپیمای U-2 روی کار آمد و در سال‌های بعد از آن هم توانست محبوبیت خود را برای حضور در این عملیات ها حفظ کند.

لاشه های سرنگون شده (این بخش از ویکیپدیا)

لاشه ها و برخی از قطعات باقیمانده از انواع گوناگون سرنگون شده این هواپیما در موزه های چندین کشور به نمایش در آمده است که از جمله این کشورها می توان به چین ، کوبا و روسیه اشاره کرد:

چین

لاشه یکی از این هواپیماها به شماره 56-6691 در شهر پکن در موزه نظامی انقلاب مردم چین، به نمایش در آمده است. البته این لاشه دوباره مونتاژ شده است. این هواپیما در تاریخ ۱۰ ژانویه سال ۱۹۶۵ در جنوب غربی پکن توسط یک موشک اس-۷۵ دوینا سرنگون شده است.

این هواپیما در اختیار نیروی هوایی تایوان بوده و خلبان آن جک چانگ لی یی نام داشته است. پس از سرنگونی این هواپیما، جک چانگ زنده مانده و دستگیر می شود و در نهایت در تاریخ ۱۰ نوامبر ۱۹۸۲ آزاد می شود.

کوبا

برخی از قطعات یکی از این هواپیماها به شماره 56-6676 در سه موزه مختلف در کوبا به نمایش گذاشته شده است. این هواپیما به ایالات متحده آمریکا تعلق داشته و خلبان آن سرگرد رودولف اندرسون نام داشته است. این هواپیما در جریان بحران موشکی کوبا و بر فراز خاک کوبا در ۲۷ اکتبر ۱۹۶۲ به وسیله موشکهای اس-۷۵ دوینا ساقط و خلبان آن کشته می شود.

روسیه

لاشه یکی از این هواپیماها به شماره 56-6693 در موزه نظامی شهر مسکو به نمایش گذاشته شده است. این لاشه متعلق به هواپیمایی است که در تاریخ اول می ۱۹۶۰ توسط یک موشک اس-۷۵ دوینا در استان سوردلوفسک روسیه سرنگون شد. البته خلبان این هواپیما به نام فرانسیس گری پاورز زنده مانده و توسط نیروهای شوروی دستگیر و پس از مدتی آزاد می شود.

ویژگی‌ها

طول:19,2متر

طول بال ها:31,4 متر

ارتفاع :4,88 متر

سطح بال ها :92,9 متر مربع

وزن خالی :6,486 کیلوگرم

بیشترین وزن برخواستن :18,144 کیلوگرم

بیشترین سرعت :805 کیلومتر بر ساعت

کمترین سرعت برای کسب اطلاعات :130 کیلومتر بر ساعت

برد :10,308 کیلومتر

حداقل سقف پرواز :21,300 متر

استقامت پرواز :12 ساعت