حیوانات؛ قربانیان تاکتیک های نظامی!
مجله تصویری سلاح- متاسفانه در طول تاریخ حیوانات بسیار مورد آسیب انسان‌ها قرار گرفته‌اند و این فرآیند در عرصه نظامی هم دنبال شد. در اوایل قرن دوازدهم در نبرد میان شورشیان استان یانژو و ارتش سلطنتی چین، نظامیان از میمون‌ها به عنوان ابزار انتقال بمب و انفجار در محل اختفای دشمن استفاده می‌کردند و شاید این نخستین باری بود که از حیوانات این گونه سوءاستفاده شد.
در سال 1398 میلادی در جریان تهاجم‌های دولت هند، تیمور که از حاکمان ترک محسوب می‌شد حجم قابل ملاحظه‌ای از یونجه و چوب را روی شترها قرار می‌داد و سپس آنها را در مقابل 120 فیلی که توسط نظامیان هندی وارد عرصه نبرد شده بودند آتش می‌زد. در زمان جنگ جهانی دوم دولت شوروی سگ‌های را برای حمله به تانک‌ها تربیت کرده بود تا بمب را با خود حمل کنند و به تانک یا دیگر وسایل نظامی حمله‌ور شوند.
در طول جنگ جهانی دوم خفاش‌ها نیز در قالب بمب‌های پرنده مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در آن زمان یک دندانپزشک آمریکایی به نام «لایِل اس. آدامز» برای آنکه هرچه سریع‌تر به جنگ خاتمه دهد ایده جدید مطرح کرد تا با کمترین آسیب به موجودات زنده، بیشترین اثر تخریبی برجا بماند.
بر اساس ایده او خانه‌های ژاپنی که از چوب، بامبو و کاغذ ساخته شده بودند می‌توانستد به عنوان یک ابزار ویرانگر مورد استفاده قرار بگیرند. توانایی خفاش‌ها برای حمل بار بیش از وزن خود، پرواز در تاریکی شب و استقرار در خانه‌ها باعث شد تا خفاش‌ها به عنوان بهترین وسیله حمل بمب مورد استفاده قرار گیرند.
بر اساس ایده مذکور تعداد زیادی از خفاش‌های مکزیکی بدون دم به استخدام ارتش آمریکا درآمدند و همه آنها به بمب‌های آتشزا مجهز شدند تا روی شهرهای دشمن فرود آیند. خفاش‌ها می‌توانستند بدون آنکه شناسایی شوند منطقه وسیعی از شهرهای دشمن را تحت پوشش بگیرند و سپس خانه‌ها را به آتش بکشند. این اتفاق توانستند خرابی‌های گسترده‌ای را به بار بیاورد. اجرای این پروژه برای ارتش آمریکا بسیار جدی بود و برای به انجام رساندن آن بیش از 2 میلیون دلار هزینه شد. سرانجام این پروژه با روی کار آمدن بمب اتم کنار رفت.
در جنگ‌های مدرن ارتش افغانستان این واهمه را داشتند تا از سوی شترهای حامل بمب‌های آتشزا مورد حمله قرار بگیرند. این یک تاکتیکی بود که گروه های مجاهدین افغانستان در جریان جنگ‌های شوری در دهه 1980 به کار می‌بردند.
