از تجهیزات نیروهای ویژه ارتش آمریکا که اکنون در اختیار سربازان عادی قرار دارد!

مجله تصویری سلاح–بسیاری از فناوری های نظامی پیش از آنکه در اختیار نیروهای عادی قرار بگیرد، توسط واحدهای عملیاتی ویژه برای سال ها مورد استفاده قرار گرفته است. به عبارت دیگر آن فناوری در شرایط و عملیات های خاص مورد آزمایش قرار گرفته و سپس وارد مرحله استفاده عمومی واحدهای نظامی شده است. در ادامه به تعدادی از تجهیزات نیروهای ویژه ارتش آمریکا که هم اکنون توسط سربازان مورد استفاده قرار می گیرند؛ اشاره خواهیم کرد.

دوربین اسلحه

در واحدهای پیاده نظام مدرن، تقریبا هر سرباز دارای نوعی دوربین روی اسلحه خود است. دوربین روی اسلحه از هر نوعی که باشد، هنگام هدف قرار دادن اهداف راه دور کمک بزرگی به سرباز می کند. اما پیش از این که به کارگیری دوربین روی اسلحه سربازان پیاده نظام فراگیر شود، نیروهای ویژه نخستین واحدی بودند که از آن استفاده می کردند. یکی از نخستین نمونه ها در این زمینه دوربین Aimpoint 2000  بود. استفاده از این دوربین از اواخر دهه 1980 توسط نیروهای دلتا آغاز شد.

 

صداخفه کن ها

هیرام پرسی ماکسیم پتنت طراحی خود را در سال 1909 ثبت کرد و صداخفه کن تولیدی خود به نام Maxim Silencer روانه بازار کرد. با توجه به کالیبر، وزن گلوله، باروت و طول لوله سلاح، یک صدا خفه کن به طور کلی صدای شلیک گلوله را کاهش می دهد. تنها تعداد معدودی از سلاح های گرم به واقع می توانند بدون تولید هیچ صدایی شلیک کنند. با این وجود، صدا خفه کن ها ابزارهایی موثر در پوشش یا کاهش صدای تولید شده به واسطه شلیک گلوله هستند. نیروهای ویژه حداقل از زمان جنگ جهانی دوم با اسلحه هایی ویژه مانند Welrod از صداخفه کن ها استفاده می کنند. در سال 1993، کیت اصلاح ویژه عملیات های ویژه (SOPMOD) معرفی شد. سیستم لوازم جانبی SOPMOD به نیروهای ویژه اجازه می داد تا اسلحه های خود را با تجهیزات جانبی مانند دوربین ها، چراغ ها، و صداخفه کن ها برای ماموریت های مختلف سازگار کنند. در اواخر سال 2020، سپاه تفنگداران دریایی آمریکا اعلام کرد که استفاده گسترده از صداخفه کن ها را آغاز کرده است. همچنین، ارتش آمریکا استفاده از صداخفه کن ها در برنامه نسل آینده سلاح سازمانی ارتش را مد نظر قرار داده است.

 

خودروهای همه جا رو (ATV)

نیروهای ویژه ارتش آمریکا طی “عملیات توفان صحرا” به طور گسترده از خودرو همه جا رو ویژه ای که به نام خودرو گشت‌زنی صحرا شناخته می شد، استفاده می کردند. طی سال های اولیه “جنگ با تروریسم”، خودروهای سبک همه جا رو توسط نیروهای ویژه ارتش آمریکا خریداری شده و به کار گرفته شدند. آنها وسایل نقلیه ارزشمندی برای حرکت در زمین های کوهستانی و ناهموار افعانستان بودند. پس از موفقیت این خودروهای خریداری شده، ارتش آمریکا خودروهای شرکت پولاریس مانند MRZR Diesel و Sportsman MV850 را به خدمت گرفت. این خودروها اغلب توسط واحدهای پیاده نظام سبک برای عبور سریع از مسیرهای سخت و ناهموار استفاده می شود. همچنین، اندازه کوچک به معنای آن است که این خودروها قابلیت حمل توسط هلیکوپتر CH-47 شینوک و انتقال به میدان نبرد را دارند.

 

تپانچه 

در شرایطی که استفاده از تپانچه ها موضوع جدیدی در واحدهای نظامی نیست، اما کمتر رایج است. تپانچه برتا M9 عموما توسط افسران رده بالا و نه فرماندهان در سطح جوخه و تیم آتش استفاده می شد. اما در بخش نیروهای ویژه، تمامی اعضا مجهز به دو اسلحه بودند. این در شرایطی است که با بکارگیری تپانچه سیگ سائر M17/M18، ارتش آمریکا استفاده از تپانچه برای فرماندهان در سطح جوخه و تیم آتش را نیز برنامه ریزی کرده است. این سیاست جدید به فرماندهان رده پایین در واحدهای عادی نیز قدرت انتخاب بیشتری در موقعیت های نبرد نزدیک می دهد. با حرکت در این مسیر، احتمالا همه سربازان ارتش آمریکا همانند نیروهای ویژه به دو اسلحه مجهز خواهند شد.

 مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

ترجمه: محمد مهدی حیدرپور