متفاوت ترین کاربرد برای آشیانه بمب های جنگ جهانی دوم!
مجله تصویری سلاح- در اعماق خیابان های لندن مجموعه ای از آشیانه های بمب وجود دارد که از دوران جنگ جهانی دوم به حال خود رها شده اند. اما این همه داستان نیست. کاربری آشیانه های مذکور در مسیر تغییر قرار دارد. داخل هر بخش از این مجموعه هزاران جوانه سبز رنگ از سینی های مخصوص بیرون آمده اند و به سوی چراغ های درخشان صورتی که از سقف های قوسی شکل آویزان هستند، حرکت می کنند!
این گیاهان به همراه ده ها هزار محصول سبز دیگر از بذر تنها بدون نیاز به خاک یا حتی نور خورشید در تونل هایی که با استفاده از فناوری های پیشرفته به مزارع تجاری منحصر به فرد تبدیل شده اند، رشد می کنند.
این مزرعه که تحت عنوان “رویش زیر زمینی” یا به اختصار GU شناخته می شود، در موقعیت 32.9 متری زیر سطح زمین در خیابان اصلی کلاپام (یک منطقه مسکونی در حومه جنوبی لندن) واقع شده است. هر ساله در آشیانه های بمب قدیمی به مساحت 557 متر مربع، بیش از 100 تن نخود، پیازچه سیر، کلم بروکلی، خردل، رازیانه، تربچه، جوانه آفتابگردان و برگ های سالادی پرورش داده شده و آماده فروش می شوند.
حرکت ویژه لندن به سوی بومی سازی دوباره صنعت کشاورزی و تغذیه جمعیت در حال رشد خود از این طریق نه تنها تاثیرات زیست محیطی مهمی را به دنبال خواهد داشت، بلکه هزینه های مربوط به حمل و نقل محصولات مورد نظر را نیز تا اندازه زیادی کاهش می دهد. لازم به ذکر است که این طرح در اصل زاده مغز متفکر کارآفرینی به نام ریچارد بالارد و شریک تجاری وی استیو درینگ محسوب می شود.
بالارد می گوید: بر اساس پیش بینی سازمان ملل، ما تا سال 2050 به 70 درصد غذای بیشتری نیاز داریم. اما چگونه می توان به چنین هدفی دست یافت در حالی که تنها 10 درصد از مساحت کلی سطح زمین برای مقاصد کشاورزی مناسب است؟ و ما هم از یک سوم آن برای پرورش خوراک دام استفاده می کنیم؟
سفر بالارد به منظور تبدیل شدن به یک کشاورز پیشگام در عرصه تولید محصولات سبز، یک ماجراجویی متفاوت و در عین حال غیر معمول به شمار می رود.
از آن جایی که مزارع توسعه یافته در دل آشیانه های قدیمی بمب های جنگ جهانی دوم در معرض تغییرات آب و هوایی معمول نیستند، به سادگی می توان محصولات تولیدی را از آلودگی های غذایی محافظت کرد. علاوه بر این نیازی به استفاده از علف کش ها و آفت کش های رایج نیز نخواهد بود. هزینه های حمل و نقل حداقلی است، برداشت اغلب به صورت ماشینی انجام می شوند و بخش اعظم آب استفاده شده برای پرورش محصولات قابلیت بازیافت دارد.
بالارد برای یافتن سایت کلاپام با شرکت مدیریت شبکه ریلی زیر زمینی شهر همکاری کرده است. وی توضیح می دهد: مسئولین با طرح آزمایش یک مزرعه کوچک داخل تونلی قدیمی که چندین متر پایین تر از سطح زمین قرار دارد کاملا موافق بودند. در ادامه طی برگزاری یک کمپین سرمایه گذاری گسترده، بیش از 900 هزار دلار کمک نقدی برای توسعه سایت جمع آوری شد. بالارد و شریکش پس از تست موفقیت آمیز در بخش کوچکی از آشیانه ها، قراردادی 20 ساله را به امضا رساندند و فعالیت خود را از سال 2015 آغاز کردند.
از این جا به بعد سفر به زیر زمین با استفاده از یک آسانسور که فضای کافی برای دو نفر را به سختی در اختیار دارد آغاز می شود. این آسانسور به آرامی تا 10 طبقه زیر سطح زمین پایین می رود. در این نقطه بازدید کنندگان به تونلی متشکل از قوس های سفید رنگ که در تضاد کامل با کابین آسانسور است، وارد خواهند شد. نور صورتی درخشانی از میان نوارهای لاستیکی آویزان از ورودی تونل به چشم می خورد. کل سایت دو تونل موازی است که هر کدام از آنها حدودا 500 متر طول دارند. این مجموعه که در خلال حمله رعد آسا بین سال های 1940 تا 1942 ساخته شد، ظرفیت کافی برای جای دهی 8 هزار نفر را در اختیار دارد و پیش از تبدیل شدن به مزرعه زیر زمینی به الکتریسیته و همینطور منبع تامین آب لندن متصل بوده است.
مجموعه فوق 16 کارمند تولید و 2 پرورش دهنده دارد که در زمینه سازماندهی بذرها فعالیت می کنند. هنگامی که صدای بوق از ترازوهای الکترونیکی شنیده شود، یک جعبه دیگر از گیاهان تازه مهر و موم شده و آماده ارسال به خارج می شود. بیشتر محصولات GU گیاهان میکرو یا ریز هستند.
در این میان فقط دو محصول بزرگتر وجود دارد که شامل نخود و آفتابگردان است. اکثر محصولات سایز بزرگ مانند هویج در این مجموعه قابل پرورش هستند اما رشد آنها تا رسیدن به مرحله سودآوری مدت زمان زیادی به طول می انجامد و از نظر اقتصادی به صرفه نیست. این در حالی است که جوانه های نخود فرنگی تا 60 بار در سال برداشت پذیر خواهند بود. همین رقم در مورد مزارع واقع در فضای آزاد 3 الی 4 بار در سال و در خصوص گلخانه ها حدود 30 مرتبه است.
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.
