سن- نزر؛ آشیانه ای با 8 متر ضخامت سقف!

مجله تصویری سلاح- آشیانه زیردریایی سن- نزر خانه ای بزرگ و مستحکم برای محافظت زیردریایی های نظامی است که توسط نیروهای آلمانی طی جنگ جهانی دوم در یکی از کمون های فرانسه به نام سن- نزر ساخته شد. این کمون که در نزدیکی اقیانوس اطلس واقع شده، دارای بندرگاه بزرگی است و به همین دلیل از اهمیت جغرافیایی بالایی برخوردار است.  آشیانه زیردریایی سن- نزر یکی از 5 پایگاه بزرگ ذخیره سازی زیردریایی ها است که توسط آلمان نازی در فرانسه اشغالی ساخته شده است.

گفته می شود که این محل در اصل به نگه داری و تعمیرات ضروری یو- بوت ها اختصاص یافته بود. یو- بوت که به معنای قایق زیرآبی است، در خارج از آلمان برای اشاره به زیردریایی های آلمانی که طی جنگ های جهانی اول و دوم به کار برده شدند؛ استفاده می شود. از طرفی دیگر با توجه به معرفی آشیانه زیردریایی سن- نزر به عنوان بزرگترین پایگاه دریایی نازی ها در اقیانوس اطلس، این مجموعه در قالب ایستگاهی برای بازیابی کشتی های جنگی بزرگ نیز وارد عمل شد. در دوره رایش سوم، چهار آشیانه دریایی دیگر هم در فرانسه ساخته شدند.

 

 

طراحی و توسعه

 طی نبرد فرانسه (جنگی که در ماه مه سال 1940 با حمله ارتش آلمان نازی به خاک هلند، بلژیک و یورش همه جانبه به فرانسه شروع شد) نیروهای آلمانی در ژوئن سال 1940 وارد سن- نزر شدند. بدین ترتیب بندر مذکور بلافاصله برای عملیات های مرتبط با زیردریایی ها مورد استفاده قرار گرفت. از جمله اولین یو- بوت های ورودی به این آشیانه می توان به زیردریایی یو- 46 اشاره کرد که مربوط به تاریخ 29 دسامبر سال 1940 می شود.

در همین ماه پروژه ای توسط سازمان مهندسی شهری و نظامی تت کلید خورد که هدف آن بررسی امکان ساخت یک آشیانه زیردریایی مقاوم در برابر بمباران های هوایی انگلستان بود. در ادامه مدت زمان زیادی از مراحل ابتدایی طرح نگذشته بود روند اصلی ساخت و ساز شروع شد. این آشیانه به طول 300 متر، عرض 130 متر، ارتفاع 18 متر و همچنین مصرف حجم عظیم 480 هزار متر مکعب بتن در نوع خود بی نظیر است.

عملیات توسعه در فوریه سال 1941 آغاز شد که تا ژوئن همین سال مهندسین موفق به تکمیل انبارهای شماره 6، 7 و 8 شدند. از ژوئیه سال 1941 تا ژانویه سال 1942 نیز انبارهای شماره 9 الی 14 ساخته شدند. شماره های 1 تا 5 هم به ژوئن سال 1942 مربوط می شوند. در نهایت تمام بخش ها با توسعه یک توپخانه ضد هوایی به اتمام رسیدند.

 

 

اما یکی از مهم ترین ویژگی های آشیانه زیردریایی سن- نزر ساختار سقف آن به شمار می رفت. این قسمت حیاتی 8 متر ضخامت داشت و در واقع متشکل از 4 لایه مختلف بود. لایه ها به ترتیب از اولین مورد شامل 3.5 متر بتن، 35 سانتی متر گرانیت به همراه چند واحد بتن، 1.7 متر بتن تقویت شده و 1.4 متر میله های فولادی می شدند. قسمت فوقانی سقف نیز با چندین سلاح ضد هوایی، مسلسل و توپ پوشیده شده بود.

چندی بعد بین سال های 1943 و اوایل 1944، مانعی مستحکم به منظور محافظت از زیردریایی ها در مسیر انتقال آنها از رودخانه به انبارها و بالعکس طراحی شد. این سیستم 155 متر طول، 25 متر عرض و 14 متر ارتفاع داشت. سقف این ناحیه نیز مجهز به تسلیحات متعدد ضد هوایی بود.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.