نازی ها و یک کمربند مرگبار!

مجله تصویری سلاح- میان تسلیحات قدرتمند و انواع و اقسام سیستم های دفاعی پیشرفته در دوران جنگ جهانی دوم، نمونه هایی عجیب و غریب و گاها ناموفق نیز به چشم می خورد. به عقیده متخصصین نظامی، قدرت های برتر دنیا در زمان مذکور، بخش زیادی از سرمایه و پتانسیل های ملی خود را در جهت توسعه زرادخانه های تهاجمی صرف می کردند اما اغلب این تخصیص بودجه به گونه ای کارشناسی نشده و ضربتی با هدف پیروزی در میدان نبرد انجام می شد و بدین ترتیب نتیجه مطلوبی به دست نمی آمد.

موارد متعددی از این دست وجود دارند که یکی از ناموفق ترین آنها تفنگ خورشید بود. قرار بود که نازی ها با استفاده از نصب یک آینه بزرگ روی بدنه ماهواره های فضایی، نور خورشید را متمرکز کرده و آن را به عنوان سلاحی منحصر به فرد آماده خدمت رسمی کنند. Krummlauf نیز یکی دیگر از این دست ابتکارات بی حاصل بود که سربازان را قادر به شلیک گلوله از نقطه ای امن به زوایای گوشه دار و غیر قابل دسترسی می کرد.

تصویری مفهومی از تفنگ خورشید

 

تصویری از Krummlauf

 

البته همه طرح های پیشنهادی نیز چندان بد نبودند. برای مثال جالوت یک تانک کوچک کنترل شونده از راه دور به شمار می رفت که به منظور نفوذ به زیر تانک های آمریکایی و منهدم سازی آنها ساخته شد. تقریبا 7500 دستگاه از این سیستم های تسلیحاتی که در واقع جد پهپادهای امروزی محسوب می شوند، وارد خط تولید شد.

تصویری از جالوت

 

اما نوبت به کمربند مرگبار نازی می رسد که گفته می شد از توان قابل توجهی برخوردار بوده است. SS-Waffenakademie Koppelschloßpistole (تفنگ کمربند) در واقع یک پیستول با کالیبر کوچک محسوب می شود که داخل سگک کمربند پنهان شده است.

در سال 1943 سفارش ساخت 5 عدد از این اختراع برای استفاده توسط اس اس (یکی از سازمان های شبه نظامی تحت نظارت هیتلر و حزب نازی) ارائه شد. به نظر می رسد که طی تمام مدت زمان جنگ تنها 12 کمربند نازی مجهز به پیستول تولید شده باشد. گفتنی است که هیچ یک از آنها نتوانستند از مرحله پروتوتایپ فراتر روند.

 

 

هدف از ساخت سلاح کمربند نازی، استفاده از آن در قالب آخرین خط دفاع شخصی بود. برای مثال بعضی از مدل ها به محض باز شدن و به صورت خودکار اقدام به شلیک گلوله می کردند. شماری دیگر نیز مجهز به یک سیم بودند که امکان شلیک بدون تماس دست با کمربند را فراهم می آوردند. بدین ترتیب حتی اگر فرد مجبور به گذاشتن دستان خود پشت سرش شود، باز هم از طریق سیم تعبیه شده می تواند سگک کمربند را باز کرده و پیستول آن را آماده شلیک کند.

مدل های مختلفی از این محصول برای استفاده در جریان جنگ جهانی پیشنهاد داده شدند. یکی از آنها 4 لوله داشت که هر کدام از آنها با فشنگ های 5.6 میلی متری سازگار بودند. نمونه دیگر به دو لوله تجهیز شده بود و مهمات مخصوص آن فشنگ های 7.65 میلی متری محسوب می شدند. با این حال بعید به نظر می آید که هیچ یک از مدل های تولیدی در موقعیت های جنگی حضور موثر یافته باشند.

قابل توجه است که در نسخه 4 لول، هر یک از لوله ها با استفاده از ماشه ای جداگانه کار می کردند. علاوه بر این دو مورد، پروتوتایپی از تفنگ کمربندی وجود داشت که با گلوله های 9×19 میلی متری مسلح می شد و ساده ترین نسخه کشف شده تا به امروز است. لازم به ذکر است که مکانیسم کار این نمونه، اصول اولیه یکسانی با مدل های جدیدتر چند لول دارد.

البته گمانه زنی های مختلفی پیرامون منشا واقعی یک سری از مدل های موجود صورت گرفته است. هرچند هاینریش هیملر از جمله با نفوذترین افراد آلمان نازی و فرمانده اس اس درخواستی مبنی بر تولید تفنگ های کوچک ارائه داده بود، اما باز هم مشخص نیست که نمونه های باقی مانده از پیستول کمربندی تا به امروز همان هایی باشند که توسط سازنده اصلی تولید شده باشند.

با توجه به اطلاعات موجود؛ پس از تولید سری اول از تفنگ کمربندی (شامل 5 نسخه)، کارخانه سازنده توسط نیروهای متفقین بمباران شد و به کلی از بین رفت. به همین دلیل تسلیحات مذکور هیچ گاه وارد خط تولید انبوه نشدند و تخمین زده می شود که در مجموع بین 5 تا 12 عدد از آنها تکمیل شده باشد. گفتنی است که طی دهه 50 و 60 میلادی بسیاری از فروشگاه های آلمانی اقدام به تولید کپی های متعدد از این سلاح کردند.

 

 

این سلاح های عجیب و غریب تنها در یک چهارم موارد شلیکی موفق به دنبال داشتند و از این رو نمی توان آنها را سیستم های دفاعی قابل اختفای موفق و کاربردی به شمار آورد.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.